ดวงจันทร์เคลื่อนคล้อยดาวน้อยมืดดับ
ตะวันลาลับ นับกาลผ่านเลย
ที่ๆ เคยดื่มด่ำ คำรักยังคงกังวาล
ที่เราเคยร่วมฝันผันเป็นอดีต
ที่เคยนั่งคู่เคียงบัดนี้เหลือ
เพียงภาพในนิมิต ที่ใจยังคิดพร่ำเพ้อถึงเธอมิคลาย
โอ้เหตุไฉน ใยหัวใจไม่ยอมปล่อยวาง
คู่ครองใฝ่ปองลาร้างสวรรค์ไม่สร้างทางรักสองเรา
กรรมใดใยขีด ให้ชีวิตต้องตรมต้องเศร้า
เวียนว่ายพันหมื่น แสนปียังเฝ้า รอคอยรักเราเหนือ กาลเวลา
จะล่วงเลยกี่ปีแสง มิอาจเปลี่ยนแปลงในรักมั่น
จะห้วงนิทราหรือดับขันธ์ มิอาจมากั้นแรง ปรารถนา
ขอพบสบตายอดชีวี หัวใจข้านี้มันร้องร่ำ
จะภพชาติใดยังจดจ่า ฉันยังครวญคร่ำถึงแต่เธอ
เออ เออ เอ่อ เอ้อ
เอ่อ เออ เอ่อ เอ้อ เออ เออ เอ่อ เออ เออ
ที่ๆ เคยดื่มด่ำ คำรักยังคงกังวาล
ที่เราเคยร่วมฝันผันเป็นอดีต
ที่เคยนั่งคู่เคียงบัดนี้เหลือ
เพียงภาพในนิมิต ที่ใจยังคิดพร่ำเพ้อถึงเธอมิคลาย
โอ้เหตุไฉน ใยหัวใจไม่ยอมปล่อยวาง
คู่ครองใฝ่ปองลาร้างสวรรค์ไม่สร้างทางรักสองเรา
กรรมใดใยขีด ให้ชีวิตต้องตรมต้องเศร้า
เวียนว่ายพันหมื่น แสนปียังเฝ้า รอคอยรักเราเหนือ กาลเวลา
โอ้เหตุไฉน ใยหัวใจไม่ยอมปล่อยวาง
คู่ครองใฝ่ปองลาร้างสวรรค์ไม่สร้างทางรักสองเรา
กรรมใดใยขีด ให้ชีวิตต้องตรมต้องเศร้า
เวียนว่ายพันหมื่น แสนปียังเฝ้า รอคอยรักเราเหนือ กาลเวลา
จะล่วงเลยกี่ปีแสง มิอาจเปลี่ยนแปลงในรักมั่น
จะห้วงนิทราหรือดับขันธ์ มิอาจมากั้นแรง ปรารถนา
ขอพบสบตายอดชีวี หัวใจข้านี้มันร้องร่ำ
จะภพชาติใดยังจดจ่า ฉันยังครวญคร่ำถึงแต่เธอ
เออ เออ เอ่อ เอ้อ
เอ่อ เออ เอ่อ เอ้อ เออ เออ เอ่อ เออ เออ